Εκλογές και Πρόγραμμα Διακυβέρνησης

Σε λιγότερο από μια εβδομάδα έχουμε εκλογές και οι τρεις βασικοί υποψήφιοι δεν έχουν ανακοινώσει το Πρόγραμμα Διακυβέρνησης τους. Αντί αυτού έχουν δημοσιοποιήσει «θέσεις», «εισηγήσεις» και «προτάσεις» που ακούγονται περισσότερο σαν ευχολόγια και γενικολογίες παρά σαν Πρόγραμμα Διακυβέρνησης.

Ποια θα έπρεπε να είναι τα χαρακτηριστικά ενός Προγράμματος Διακυβέρνησης;

Συγκεκριμένες δράσεις

Αντί για παράδειγμα του γενικού «προώθηση της επιχειρηματικότητας» να δίδονται συγκεκριμένες δράσεις για το πως θα επιτευχθεί αυτό με ποσά και χρονοδιαγράμματα.

Διασυνδεδεμένες δράσεις

Όπως γνωρίζουμε πολλές δράσεις αντικρούουν η μια την άλλη ή έχουν συνέργιες. Το να καταγράφονται διάφορες προτάσεις ασύνδετες υπό μορφή «έκθεσης ιδεών» δεν αποτελεί ένα συγκροτημένο Πρόγραμμα Διακυβέρνησης.

Προϋπολογισμένο κόστος

Δίπλα από την κάθε δράση θα πρέπει να υπάρχει προϋπολογισμένο κόστος. Δεν στοιχίζει τίποτα για κάποιον υποψήφιο να λέει «θα εφαρμόσω το ΓεΣΥ, θα μειώσω την Ανεργία και θα ενισχύσω την Αγροτική Πολιτική». Θα πρέπει να σημειώσει τα κονδύλια δίπλα από τον κάθε στόχο, πότε θα τα χρησιμοποιήσει και που θα τα βρει.

5-ετές Σχέδιο

Στην ουσία ο κάθε υποψήφιος θα έπρεπε να είχε καταθέσει ένα 5-ετές Σχέδιο με Δράσεις και Προϋπολογισμό χρόνο με το χρόνο. Τέτοια σχέδια είναι τυπικά για μεγάλες επιχειρήσεις.

Σημεία Ελέγχου

Αναπόσπαστο μέρος ενός τέτοιου σχεδίου είναι τα Σημεία Ελέγχου. Αν επιλεγεί ένας υποψήφιος για να εφαρμόσει το Σχέδιο του τότε πως αυτός ελέγχεται; Αν ένα καλό σχέδιο υλοποιηθεί κατά 30% τότε αξίζει το πολύ 30%. Μέσα στο σχέδιο θα πρέπει να υπάρχουν ενσωματωμένα σημεία ελέγχου με σαφείς συνέπειες σε περίπτωση αποτυχίας.

Τελικά, όπως φαίνεται και σε αυτές τις εκλογές οι πολίτες θα ψηφίσουν είτε με βάση κομματικά κριτήρια είτε κατά πόσο τους «αρέσει» ένας υποψήφιος παρά με βάση το Πρόγραμμα Διακυβέρνησης του και με το πόσο αξιόπιστος είναι ότι θα το τηρήσει. 

Μήπως η Τρόικα είναι η «σωτηρία» μας;

Τα προβλήματα της οικονομίας μας και γενικά της οικονομικής οργάνωσης της κοινωνίας μας ήταν γνωστά εδώ και χρόνια. Απλά καμία κυβέρνηση και κανένα κόμμα δεν είχε την πολιτική βούληση να λάβει διορθωτικά μέτρα για τον φόβο απώλειας ψήφων και εξυπηρέτησης συμφερόντων. Μάλιστα πλειοδοτούσαν σε διαφόρων ειδών δαπάνες (προσλήψεις, επιδόματα, έργα, κλπ) με σκοπό την ευχαρίστηση και αύξηση της «πελατείας» τους. Φόρτωναν λοιπόν τον γάιδαρο της οικονομίας με βάρη, ολοένα και περισσότερα, ώσπου αυτός δεν άντεξε και ψόφησε.

Αν κάποιος αντιτάξει ότι «φταίνε οι τράπεζες» τότε απαντώ ότι οι πολίτες δεν ψηφίζουν τράπεζες ούτε τον Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας αλλά ψηφίζουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας και Βουλευτές, για την διακυβέρνηση της χώρας. Η ευθύνη λοιπόν είναι στους εκλεγμένους ηγέτες. Αυτοί όφειλαν να ελέγξουν τους υπόλοιπους.

Καλέσαμε λοιπόν την Τρόικα και ζητήσαμε δάνειο. Η Τρόικα θα μας δώσει δάνειο αλλά ζητά να εφαρμόσουμε και κάποια μέτρα ώστε και τα λεφτά της να πάρει πίσω και να μην χρειαστεί να ζητήσουμε άλλο δάνειο σε λίγο καιρό.

Πως χαρακτηρίζονται τα μέτρα της Τρόικας; Αν ακούσουμε τους πολιτικούς και τους συνδικαλιστές τότε αυτά είναι «σφαγιαστικά», «υποδουλωτικά», «μειώνουν την κυριαρχία μας», «μας παίρνουν πίσω στο μεσαίωνα» και άλλα παρόμοια.

Είναι όμως έτσι; Ας δούμε κάποια από τα μέτρα:

Σμίκρυνση και Αυστηρότερη Εποπτεία των Τραπεζικών Ιδρυμάτων.

Ήταν σοφό οι τράπεζες να έχουν κύκλο εργασιών πολλαπλάσιο του ΑΕΠ; Ήταν ορθό να επενδύσουν στα ελληνικά ομόλογα σε τέτοιο μεγάλο ποσοστό;

Τα Συνεργατικά Πιστωτικά Ιδρύματα να είναι κάτω απόν τον έλεγχο της Κεντρικής Τράπεζας

Τα «Συνεργατικά» σταμάτησαν να είναι μπακάλικα και έγιναν μικρές τράπεζες όμως παρέμειναν κάτω από την εποπτεία του Υπουργείου Εμπορίου. Ποιος τα έλεγχε; Πού έδιναν δάνεια; Ποια δάνεια παρέγραφαν;

Υποχρέωση κατάθεσης Ισοσκελισμένων Κρατικών Προϋπολογισμών

Τόσα χρόνια οι Κυβερνήσεις και τα Κόμματα ψήφιζαν ελλειμματικούς προϋπολογισμούς, στέλλοντας το λογαριασμό στις επόμενες γενεές. Ήταν αυτό νοικοκυρεμένη διαχείριση των οικονομικών του κράτους;

Μεταρρύθμιση του Κυβερνητικού Σχεδίου Συντάξεων

Μεταρρύθμιση του σχεδίου ώστε οι παράμετροι του να είναι οι ίδιοι με αυτούς του Σχεδίου των Κοινωνικών Ασφαλίσεων με βάση το οποίο παίρνουν σύνταξη όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι. Είναι αυτό κακό;

Προώθηση της Εφαρμογής του Εθνικού Σχεδίου Υγείας

Από το 1980 προσπαθούμε να φτιάξουμε Εθνικό Σχέδιο Υγείας και αυτή τη στιγμή είμαστε ίσως η μόνη χώρα στην ΕΕ που δεν έχει τέτοιο σχέδιο. Είναι για το κακό μας αυτό το μέτρο;

Σίγουρα με την εφαρμογή  των μέτρων κάποιοι θα στριμωχτούν, θα ταλαιπωρηθούν, θα περάσουν δύσκολες μέρες χωρίς να ευθύνονται άμεσα. Σε αυτό που όλοι μας έχουμε ευθύνη είναι στο γεγονός ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν απαιτούσαμε από τις κυβερνήσεις μας τη σωστή και αποτελεσματική διακυβέρνηση. Η κάθε ομάδα προωθούσε και επέβαλε τα συμφέροντα της που συχνά ήταν σε βάρος του συνόλου. Οι κυβερνήσεις ήταν όπως μια μάζα από πλαστισίνη που υποχωρούσε στις όποιες πιέσεις.

Η Τρόικα από την άλλη δεν είναι υποχείριο της κάθε ομάδας συμφερόντων έτσι μπορεί να ζητήσει και ουσιαστικά να επιβάλει μέτρα που τελικά θα είναι προς το συμφέρον ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ μας σαν ΣΥΝΟΛΟ. 

Ανάπτυξη

Γίνεται μεγάλη συζήτηση τελευταία για το θέμα της Ανάπτυξης σε σχέση με τα μέτρα που έχει ζητήσει η Τρόικα, την Αντιπρόταση της Κυπριακής Κυβέρνησης, τα σχόλια των κομμάτων, τις  ιδέες των υποψήφιων Προέδρων κοκ.

Τι είναι η Ανάπτυξη;

Μπορούμε να πούμε ότι Ανάπτυξη είναι η αύξηση του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ) μιας χώρας. Ύφεση είναι το αντίθετο, η μείωση του ΑΕΠ. Βέβαια μεγαλύτερη σημασία για τους συμμετέχοντες σε μια οικονομία σημασία έχει η Ευημερία η οποία σχετίζεται με το κατά κεφαλή ΑΕΠ αλλά και με την κατανομή του ΑΕΠ στον πληθυσμό.

Τι είναι το ΑΕΠ;

ΑΕΠ είναι το σύνολο των προϊόντων και υπηρεσιών που παράγονται σε μια χώρα. Το ζητούμενο δηλαδή είναι να αυξήσουμε την παραγωγή των προϊόντων και υπηρεσιών. Μπορούμε να το κάνουμε χωρίς αύξηση στη Ζήτηση; Στις Υπηρεσίες σίγουρα ΔΕΝ μπορούμε γιατί μια υπηρεσία δεν αποθηκεύεται. Στα προϊόντα θα μπορούσαμε ίσως να το κάνουμε αλλά αν δεν ακολουθήσει σύντομα η Ζήτηση η παραγωγή θα σταματήσει.

Άρα το κλειδί είναι η αύξηση στη Ζήτηση.

Από πού μπορεί να προέλθει η Ζήτηση;

Η Ζήτηση μπορεί να προέλθει από τα Νοικοκυριά, τις Επιχειρήσεις, την Κυβέρνηση και τους Καταναλωτές Εκτός Κύπρου (Τουρισμός, Εξαγωγές, Πωλήσεις Ακινήτων κλπ).

Τα Νοικοκυριά πιέζονται από την ανεργία και τις μειώσεις στα εισοδήματα. Βέβαια έχει μεγάλη σημασία να φύγει η Αβεβαιότητα με τα μέτρα. Όσο συνεχίζεται η αβεβαιότητα η κατάσταση γίνεται χειρότερη γιατί ο κόσμος παραμένει συγκρατημένος. Όταν γνωρίζει ποια είναι η κατάσταση του τότε θα προσπαθήσει να βρει τρόπους να την ξεπεράσει. Τώρα απλά περιμένει. Είναι σημαντικό εκεί όπου υπάρχει διαθέσιμο εισόδημα αυτό να «ξοδεύεται» ώστε να «κινείται το παζάρι».

Οι Επιχειρήσεις θα αυξήσουν τις Επενδύσεις και τις αγορές Πρώτων Υλών όταν δουν αυξημένη ζήτηση. Το σημαντικό εδώ είναι, όταν συμβεί αυτό,  να υπάρχουν κεφάλαια στις τράπεζες για δανειοδότηση με χαμηλά επιτόκια. Ένα άλλο σημαντικό θέμα είναι η μείωση των τιμών κάνοντας έτσι το προϊόν / υπηρεσία πιο προσιτό στον καταναλωτή.

Η Κυβέρνηση θα πρέπει να εξοικονομήσει κεφάλαια από μη παραγωγικά έξοδα και να τα επενδύσει σε τομείς με πολλαπλασιαστικό όφελος (σχολεία, υποδομές στις συγκοινωνίες κλπ). Όπως έχει η κατάσταση δεν μπορεί η Κυβέρνηση να δανειστεί από τις αγορές και να κάνει επενδύσεις. Ο μόνος δανειστής είναι η Τρόικα έτσι αυτό πρέπει να γίνει σε συνεννόηση με αυτήν.

Για τους Καταναλωτές Εκτός Κύπρου η κατάσταση είναι περισσότερο περίπλοκη γιατί έχει να κάνει με το διαθέσιμο εισόδημα τους στη χώρα τους. Όμως αυτό που πρέπει να κάνουν οι Επιχειρήσεις μας είναι να βελτιώσουν τα προϊόντα και υπηρεσίες τους και να χαμηλώσουν τις τιμές κάνοντας τα έτσι  πιο ελκυστικά και προσιτά.

Ανεργία

Η μείωση της Ανεργίας θα ακολουθήσει την Ανάπτυξη. Η αύξηση της Ζήτησης θα επιφέρει αύξηση θέσεων εργασίας στις επιχειρήσεις καθώς και την ίδρυση νέων επιχειρήσεων.

Οργάνωση της Οικονομίας

 Καταλήγοντας σημειώνεται ότι όσο πιο αποτελεσματικά λειτουργεί η οικονομία τόση μεγαλύτερη ανάπτυξη θα υπάρξει. Η κρατική γραφειοκρατία, η διαφθορά, η σπατάλη κρατικών πόρων, η αναποτελεσματικότητα των εποπτικών αρχών σίγουρα δεν βοηθά την Ανάπτυξη.
  

Αναμένοντας τη Τρόικα

Ποια είναι η κατάσταση της οικονομίας;

Ζητήσαμε δάνειο αδιευκρίνιστου ύψους από την Τρόικα για να καλύψουμε τις τεράστιες ζημιές στις τράπεζες αλλά και τις άλλες ανάγκες του κράτους (ανακεφαλαίωση παλαιότερων δανείων, μισθοί συντάξεις κλπ). Αναφέρεται στο τύπο ότι τα ταμειακά αποθέματα αρκούν μέχρι τον Νοέμβριο.

Θα μπορούσαμε να δανειστούμε από αλλού;

Ίσως. Από τις αγορές τα επιτόκια είναι απαγορευτικά ψηλά και τα διακρατικά δάνεια έχουν άλλα προβλήματα (αν δοθούν  θα υπάρχουν ανταλλάγματα άλλου είδους). Εν πάση περιπτώσει τα δάνεια δεν είναι δανεικά και αγύριστα. Θα πρέπει να αποπληρωθούν.

Τι είναι το Μνημόνιο;

Τα κλιμάκια της Τρόικα μελετούν την κατάσταση της οικονομίας προκειμένου να καταρτίσουν τους όρους του δανείου (Μνημόνιο). Θέλουν να εξασφαλίσουν ότι και τα λεφτά του δανείου θα πάρουν πίσω και ότι δεν θα ζητήσουμε νέο δάνειο σε λίγους μήνες.

Μπορούμε να έχουμε ένα ανώδυνο Μνημόνιο;

Όχι. Θα πρέπει να υπάρξουν άμεσα εξοικονομήσεις και διαρθρωτικές αλλαγές ώστε οι λογαριασμοί του κράτους να γυρίσουν πλεονασματικοί σε ένα ορίζοντα 2 -3 χρόνων. Οι επηρεαζόμενοι πολίτες θα νιώσουν τη διαφορά.

Να αυξήσουμε τους φόρους αντί να κάνουμε εξοικονομήσεις;

Όχι τόσο. Σε τέτοιες εποχές πρέπει να τονωθεί η οικονομική δραστηριότητα. Η αύξηση των φόρων εμποδίζει την τόνωση αυτή. Οι εξοικονομήσεις πρέπει να γίνουν σε «μη παραγωγικούς τομείς».

Τι περιθώρια διαπραγμάτευσης υπάρχουν με τη Τρόικα;

Λίγα. Η Τρόικα είναι ο (μοναδικός) δανειστής και εμείς έχουμε άμεση ανάγκη από τα λεφτά. Με έτσι συνθήκες τα περιθώρια ελιγμών είναι μικρά. Αν έχουμε κάποια εισήγηση, για παράδειγμα επιμήκυνση του ορίου αποπληρωμής,  πρέπει να πείσουμε την Τρόικα ότι θα πάρει πίσω τα λεφτά της μέσα στο συμφωνημένο χρονικό ορίζοντα.

Μπορούμε να ξοδέψουμε τα λεφτά όπως θέλουμε;

Όχι βέβαια. Όταν παίρνει κάποιος οικιστικό δάνειο από την τράπεζα μπορεί να το χρησιμοποιήσει για να πάρει αυτοκίνητο; Έτσι και το δάνειο που θα πάρουμε θα έχει συμφωνημένες χρήσεις. Η Τρόικα θα ελέγχει  αν χρησιμοποιείται σωστά.

Να πείσουμε τη Τρόικα για μέτρα Ανάπτυξης;

Ίσως να μπορέσουμε αν παρουσιάσουμε εμπεριστατωμένες προτάσεις. Μια πιθανή απάντηση της Τρόικας ενδεχομένως να είναι «εξοικονομήστε από μη παραγωγικές δαπάνες και διοχετεύστε τα λεφτά σε αναπτυξιακές δαπάνες». Διαφορετικά το χρέος της χώρας θα αυξάνεται και σε απόλυτους αριθμούς και σαν ποσοστό του ΑΕΠ και θα βγαίνει εκτός  των παραμέτρων που έχουν τεθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Καλό υπόλοιπο του καλοκαιριού λοιπόν αναμένοντας τη Τρόικα.

Κριτήρια για Πρόεδρος Δημοκρατίας

Η προεδρολογία στη Κύπρο δίνει και παίρνει εδώ και καιρό. Ήδη έχουν ανακοινώσει την υποψηφιότητα τους οι Νίκος Αναστασιάδης για τον ΔΗΣΥ και Γιώργος Λιλλήκας σαν Ανεξάρτητος. Ο «ενδιάμεσος χώρος» ψάχνεται ακόμη. Έχουν πέσει κάποια ονόματα στο τραπέζι αλλά δεν έχουν καταλήξει ακόμη.

Αυτό που έχει ενδιαφέρον να προβληματιστούμε σε αυτή τη φάση είναι τα κριτήρια που θα χρησιμοποιήσουμε για να συγκρίνουμε τους υποψήφιους και να καταλήξουμε σε αυτόν που τελικά θα ψηφίσουμε.

Ένα απλό κριτήριο είναι να ψηφίσουμε τον ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ μας, χωρίς δεύτερη σκέψη και προβληματισμό.

Αν όμως θέλουμε να προβληματιστούμε λίγο τότε ενδεχομένως να χρησιμοποιήσουμε διάφορα κριτήρια όπως:

Το ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ που θα εξαγγείλει. Πολύ σημαντικό κριτήριο για το οποίο αξίζει να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο σε επόμενα σημειώματα. Πόσο ταυτίζεται το πρόγραμμα αυτό με τα πιστεύω του ψηφοφόρου;

Τις ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ που ανέλαβε ο υποψήφιος απέναντι σε διάφορες ομάδες προκειμένου να τον υποστηρίξουν. Οι Δεσμεύσεις αυτές δεν αποτυπώνονται  συνήθως στο Πρόγραμμα Διακυβέρνησης είναι όμως σημαντικές και μπορούν να το αλλοιώσουν.

Το ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ του.

Παραθέτω διάφορα σημεία για προβληματισμό:

·         ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΗ ΜΟΡΦΩΣΗ (είναι σημαντικό να έχει ακαδημαϊκή μόρφωση; Σε ποιους τομείς; (ανθρωπιστικές επιστήμες, θετικές επιστήμες κλπ))

·         ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ (ήταν επιτυχημένος επαγγελματίας στο τομέα του; Σε ποιους τομείς της οικονομίας έχει εργαστεί;

o        Στη ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ

o        Στον ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ σαν ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ, σαν  ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ, σαν ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ, σαν ΑΥΤΟΕΡΓΟΔΟΤΟΥΜΕΝΟΣ

·         Προηγούμενη εμπειρία σε ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΑ ΑΞΙΩΜΑΤΑ (διετέλεσε ΥΠΟΥΡΓΟΣ, ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ,  ΔΙΚΑΣΤΗΣ κλπ. Πόσο πετυχημένος ήταν στο συγκεκριμένο πόστο;)

·         Προηγούμενη εμπειρία σε ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ ΑΞΙΩΜΑΤΑ (έχει σημασία αν ήταν / είναι Αρχηγός Κόμματος, Γενικός Γραμματέας, κλπ)

·         Προηγούμενη εμπειρία σε ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΑΞΙΩΜΑΤΑ (Αρχιεπίσκοπος, Επίσκοπος κλπ. Πόση σημασία έχει;)

·         Ευχέρεια σε ΞΕΝΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ;

Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ του.

Η Προσωπικότητα και το Ψυχολογικό προφίλ του υποψηφίου είναι επίσης σημαντικά.

·         Είναι ΗΓΕΤΙΚΗ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ;

·         Είναι ΜΑΝΑΤΖΕΡ;

·         Είναι ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΗΣ;

·         Είναι ΕΞΥΠΝΟΣ;

·         Είναι ΑΞΙΟΠΙΣΤΟΣ;

·         Είναι ΑΥΤΑΡΧΙΚΟΣ;

·         Είναι ΣΥΝΑΙΝΕΤΙΚΟΣ;

·         Είναι ΟΜΑΔΙΚΟΣ;

·         Είναι ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΣ;

·         Είναι ΚΑΛΟΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗΣ;

·         Είναι ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ;

·         Είναι ΡΗΤΟΡΑΣ;

·         Είναι ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ;

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ του κατάσταση.

Έχει σημασία η οικονομική του κατάσταση; Αν είναι κακή, μέτρια ή πολύ καλή; Αν πιθανώς θα υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων;

Όπως βλέπουμε υπάρχουν πολλά κριτήρια (και ενδεχομένως να υπάρχουν και άλλα) με βάση τα οποία θα συγκρίνουμε τους υποψήφιους για τις Προεδρικές Εκλογές. Σε κάποια κριτήρια η θετική βαθμολογία έχει σημασία και σε άλλα η αρνητική βαθμολογία.  

Όπως βέβαια ανέφερα στην αρχή του σημειώματος αν το μοναδικό μας κριτήριο είναι ο κομματικός υποψήφιος τότε δεν χρειάζεται να σπαταλούμε «φαιά ουσία» για να συγκρίνουμε υποψήφιους.

Λιτότητα vs Ανάπτυξη

Υπάρχει συνεχής αναφορά στα δελτία ειδήσεων σε αυτές τις δύο λέξεις  όσον αφορά την οικονομική κατάσταση των χωρών της Ευρώπης. Ιδίως μετά την εκλογή Ολλάντ στη Γαλλία φαίνεται να υπάρχουν δύο αντικρουόμενες τάσεις μεταξύ του Ολλάντ (Ανάπτυξη) και της Μέρκελ (Λιτότητα). Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Ας προσπαθήσουμε να δούμε τι σημαίνει η κάθε λέξη.

ΛΙΤΟΤΗΤΑ σημαίνει να προσπαθήσει η κάθε χώρα στην Ευρώπη, ιδίως οι υπερχρεωμένες χώρες του Νότου, να περιορίσει τις ΜΗ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ δαπάνες της στα πλαίσια των εσόδων της (Μη Παραγωγικές είναι οι δαπάνες που δεν βοηθούν στην ουσιαστική αύξηση του ΑΕΠ της χώρας. Για παράδειγμα οι μισθοί και οι λειτουργικές δαπάνες ενός κρατικού τμήματος που δεν έχει ουσιαστικό αντικείμενο).

ΑΝΑΠΤΥΞΗ σημαίνει τις ενέργειες για αύξηση του ΑΕΠ μιας χώρας. Για παράδειγμα:

• Βελτίωση του κλίματος του «Επιχειρείν» ώστε οι ιδιωτικές επιχειρήσεις να επεκτείνουν τις δραστηριότητες τους και νέες επιχειρήσεις να μπορούν να δημιουργούνται με ευκολία. Πως μπορεί να γίνει αυτό;
• Με διαθεσιμότητα χαμηλότοκων δανείων
• Με μείωση της κρατικής γραφειοκρατίας και διαφθοράς
• Με ευνοϊκούς φορολογικούς συντελεστές
• Αύξηση των δαπανών του κράτους σε αναπτυξιακά / παραγωγικά έργα υποδομής, για παράδειγμα η κατασκευή ενός δρόμου για διευκόλυνση μεταφοράς εμπορευμάτων, η βελτίωση των τηλεπικοινωνιών, η ηλεκτροδότηση και υδροδότηση τουριστικών περιοχών κλπ

Με την πιο πάνω ανάλυση παρατηρούμε ότι το ζήτημα δε είναι είτε Λιτότητα είτε Ανάπτυξη αλλά και τα δύο ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ. Είναι σαφές ότι οι πόροι είναι πάντοτε περιορισμένοι έτσι το κράτος πρέπει να εξοικονομήσει πόρους από Μη Παραγωγικές Δαπάνες για τους διοχετεύσει σε Αναπτυξιακές Δαπάνες.

Βέβαια με τη Λιτότητα θα υπάρξουν παραπονούμενοι πολίτες, και ως εκ τούτου τα κόμματα θα έχουν κόστος σε ψήφους με αποτέλεσμα να σπρώχνουν τις ενέργειες «πάρα κάτω». Ο κόσμος όμως θα δεχτεί τη Λιτότητα κάτω από προϋποθέσεις:

• Αν γίνει ειλικρινής επικοινωνία για τους λόγους και τους στόχους
• Αν ο καταμερισμός της είναι όσο το δυνατόν πιο δίκαιος
• Ότι το αποτέλεσμα θα είναι για το καλό ολόκληρης της κοινωνίας.
• Ότι οι πόροι που θα εξοικονομηθούν δεν θα σπαταληθούν σε Μη Παραγωγικούς τομείς
• Αν τα αποτελέσματα της Ανάπτυξης θα είναι ορατά σε σύντομο χρονικό διάστημα

Καταλήγουμε λοιπόν ότι η διαχείριση της Οικονομίας είναι μια ΣΥΝΕΧΗΣ προσπάθεια σωστής αξιοποίησης των ΠΟΡΩΝ και προσαρμογής των ΠΑΡΑΜΕΤΡΩΝ της με στόχο το καλύτερο  δυνατό ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ για ΟΛΕΣ τις εμπλεκόμενες ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ.

Εκλογές στην Ελλάδα

Παρατηρώντας τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών στην Ελλάδα σημειώνουμε ότι:

• Τα δύο μεγάλα κόμματα μείωσαν ουσιαστικά τα ποσοστά τους και διασπάστηκαν
• Κάποια από τα μικρότερα κόμματα ανέβασαν τα ποσοστά τους

Είναι λογικό τα δύο μεγάλα κόμματα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να μειώσουν τα ποσοστά τους γιατί θεωρούνται από τον κόσμο «υπεύθυνα» για την κατάσταση.

Από την άλλη ο πλουραλισμός είναι κάτι υγιές στη δημοκρατία. Το θέμα είναι να συγκεραστούν οι διάφορες απόψεις σε ένα λειτουργικό τρόπο διακυβέρνησης της χώρας.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση βέβαια ο κόσμος περίμενε να σχηματιστεί μια κυβέρνηση συνεργασίας (εθνικής σωτηρίας),  για να οδηγηθεί σιγά - σιγά η χώρα στην ανάκαμψη. Αυτό δεν έγινε και οδηγείται η χωρά ξανά σε εκλογές σε ένα μήνα.

Τίθενται τα ερωτήματα:

• Γιατί δεν συμφώνησαν σε μια κυβέρνηση συνεργασίας;
• Τι είναι αυτό που θα αλλάξει ουσιαστικά στις εκλογές του Ιουνίου;

Το ανησυχητικό είναι ότι τα μικρά κόμματα που ανέβασαν τα ποσοστά τους πιστεύουν τώρα ότι έχουν τη δυνατότητα να διαπραγματευτούν τους όρους του μνημονίου από μηδενική βάση. Δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται σε ΠΟΙΑ κατάσταση βρίσκεται η χώρα, ΠΩΣ και ΓΙΑΤΙ βρέθηκε εδώ και με ΠΙΟ ΤΡΟΠΟ θα ανακάμψει.

Ακούγοντας τους εκπροσώπους τους να μιλούν στην τηλεόραση δυσκολεύεται ο θεατής να διακρίνει ένα αξιόπιστο «οδικό χάρτη» για την έξοδο από την κρίση. Συνήθως χρησιμοποιούν ατάκες του παρελθόντος χωρίς να διευκρινίζουν αν θέλουν να αλλάξουν το οικονομικό μοντέλο της χώρας και αν ναι τότε ποιο είναι αυτό το νέο μοντέλο.

Ευχή και ελπίδα να λειτουργήσει το διάστημα μέχρι τις εκλογές σαν ευκαιρία για διαβουλεύσεις μεταξύ των κομμάτων έτσι ώστε έστω και την υστάτη να συγκροτηθεί κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Οι μικρές διαφοροποιήσεις στα ποσοστά των κομμάτων  που μπορεί να φέρουν οι εκλογές του Ιουνίου δεν μπορούν από μόνες τους  να δώσουν λύση ως δια μαγείας.