Αποφασίστε γιατί Χανόμαστε!!

Καμία κυβέρνηση δεν θέλει να βγάλει το φίδι από τη τρύπα, ιδίως όταν το φίδι ψηφίζει. Για το λόγο αυτό ούτε οι προηγούμενες ούτε και η τρέχουσα κυβέρνηση έκαναν ουσιαστικές ενέργειες για το νοικοκύρεμα των δημόσιων οικονομικών με  ένα ορίζοντα 10 και 20 χρόνια.

Να μην ξεχνούμε ότι όλα τα κόμματα, που τώρα «διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους» για την οικονομική κατάσταση, ψήφισαν τον ελλειμματικό προϋπολογισμό του 2011.

Βέβαια οι Βουλευτικές εκλογές του 2011 λειτούργησαν καταλυτικά στο να ΜΗΝ ληφθούν μέτρα. Σαν να μην έφτανε αυτό αναμένονται οι Δημοτικές Εκλογές τον Δεκέμβριο του 2011.  Ισχύει το ρητό «μη μου τους ψήφους τάραττε».

Τι να γίνει όμως που την ΑΔΡΑΝΕΙΑ αυτή χάλασαν οι υποβαθμίσεις των οίκων αξιολόγησης με αποτέλεσμα τα ομόλογα της κυβέρνησης να χαρακτηρίζονται σχεδόν σαν «σκουπίδια». Το θέμα είναι ότι τέλος του τρέχοντος χρόνου, αρχές του επόμενου χρόνου δεν θα υπάρχουν λεφτά για τις υποχρεώσεις της χώρας  ΚΑΙ ΔΕΝ θα είναι δυνατόν να εκδοθούν νέα ομόλογα (χρέος) με χαρακτηρισμό «σκουπίδια» και να απορροφηθούν από τις αγορές.

Είδαν και απόειδαν η κυβέρνηση και τα κόμματα και μετά από μήνες συζητήσεων κατέληξαν σε κάποια μέτρα. Οι Πολίτες ένοιωσαν ικανοποίηση  ότι επιτέλους κάτι θα γίνει.

Έλα όμως που οι επηρεαζόμενες συντεχνίες, κυρίως η ΠΑΣΥΔΥ, είχαν άλλες βουλές.

Στις διαβουλεύσεις που είχαν με την κυβέρνηση άλλαξαν τη συμφωνία που επιτεύχθηκε με τα κόμματα προς το …ηπιότερο.

Τώρα η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει τα κόμματα να ψηφίσουν το πρώτο αυτό ΗΠΙΟ πακέτο και να ΞΑΝΑ αρχίσουν διαβουλεύσεις για ένα δεύτερο πακέτο.

   

Και ο Πολίτης σκέφτεται: ΤΙ θα αλλάξει σε διάστημα ενός μήνα;

• Μήπως πιστεύουν ότι οι Αγορές είναι χαζόψαρα, θα τσιμπήσουν αυτό το δόλωμα και θα αναβαθμίσουν την Κυπριακή οικονομία σε ΑΑΑ;
• Θα αλλάξουν πορεία οι συντεχνίες και θα δεχτούν ότι είχε συμφωνηθεί με τα κόμματα;
• Θα βρεθεί μια μαγική φόρμουλα ώστε τα 1000 ευρώ έσοδα πλην 1500 ευρώ έξοδα θα μας δίνουν πλεόνασμα 700 ευρώ;

Για καλού – κακού βέβαια η κυβέρνηση άρχισε τις βολιδοσκοπήσεις προς Ρωσία – Κίνα μεριά για χαριστικά δάνεια. Βέβαια κάθε «χάρη» θα πρέπει να ξεπληρωθεί κάποια στιγμή.

Αγαπητά κόμματα και κυβέρνηση ΠΑΡΤΕ τις ΣΩΣΤΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΩΡΑ διαφορετικά ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ. Οι Πολίτες ψήφισαν ΕΣΑΣ για την διακυβέρνηση της χώρας και όχι τις συντεχνίες ή τα άλλα οργανωμένα σύνολα.

Μετρήσιμοι Στόχοι της Κυβέρνησης

Μόλις πριν δύο μέρες ο Πρόεδρος διόρισε νέα κυβέρνηση. Κάποιοι υπουργοί μένουν στα πόστα τους, άλλοι μετακινούνται και άλλοι είναι νέα πρόσωπα. Η επωδός που ακούγεται από όλους είναι ότι «θα κάνουμε το καλύτερο». Βέβαια αυτός είναι ένας ανασχηματισμός σε μια προσπάθεια του Προέδρου να δώσει νέα πνοή με την ελπίδα να φτάσει το καράβι μέχρι τις επόμενες εκλογές του 2013.

Το σύστημα στη Κύπρο είναι προεδρικό έτσι γίνονται ξεχωριστές εκλογές για τη Βουλή και ξεχωριστές για Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Οι υποψήφιοι πρόεδροι , που συνήθως είναι οι αρχηγοί των κομμάτων, κατεβαίνουν με κάποιο προτεινόμενο πρόγραμμα διακυβέρνησης που στην καλύτερη περίπτωση βρίθει με γενικότητες και αοριστολογίες του στυλ «θα θωρακίσουμε την οικονομία», «θα καταπολεμήσουμε  το ρουσφέτι», «θα υποστηρίξουμε τη δημόσια υγεία»κλπ.

Τα συνθήματα αυτά ηχούν ευχάριστα στα αυτιά των ψηφοφόρων που συνήθως ψηφίζουν ανάλογα με τη κομματική τους τοποθέτηση.

¨Όμως οι στόχοι είναι τόσο αόριστοι που δεν μπορεί κάποιος εκ των υστέρων να αξιολογήσει με μετρήσιμο τρόπο την επιτυχία ή αποτυχία μιας κυβέρνησης. Οι οπαδοί του Προέδρου θα λένε «καλά τα κατάφερε στις δεδομένες περιστάσεις» και οι  αντίπαλοι θα λένε «τα έκανε μαντάρα, διέλυσε τα πάντα».

Η μόνη περίπτωση για να μπορούμε σαν πολίτες να ΕΛΕΓΧΟΥΜΕ την πρόοδο μιας διακυβέρνησης είναι να υπάρχουν ΜΕΤΡΗΣΙΜΟΙ ΣΤΟΧΟΙ στο πρόγραμμα του κάθε υποψηφίου. Στο συμβόλαιο για να κτίσουμε  ένα σπίτι καθορίζουμε τα πάντα με λεπτομέρεια (πόσο θα κοστίσουν τα πλακάκια του μπάνιου, τι είδος σανίδι θα τοποθετηθεί στη σκάλα κλπ), όμως το πολύ σημαντικό συμβόλαιο για τη διακυβέρνηση της χώρας το αφήνουμε «φλου».

Οι υποψήφιοι πρόεδροι θα πρέπει να καλούνται να τοποθετηθούν πάνω σε ένα σύνολο από παραμέτρους που θα καθορίζουν την διακυβέρνηση σε όλη της την διάρκεια.

Για παράδειγμα «Στόχος για την Ανεργία» για το κάθε χρόνο της διακυβέρνησης. Ο στόχος του Α υποψηφίου θα μπορεί να είναι 7% το 1^ο χρόνο 6,5% το 2^ο χρόνο κοκ.

Ο «Στόχος για το Δημόσιο Χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ» για το Β Υποψήφιο θα είναι 67% το 1^ο χρόνο, 65% το 2^ο χρόνο κοκ.

Η αξιολόγηση θα γίνεται χρόνο με το χρόνο.

Οι παράμετροι θα καθοριστούν με τέτοιο τρόπο ώστε να καλύπτουν όλο το φάσμα της διακυβέρνησης και να εξισορροπούν η μια την άλλη. Για παράδειγμα μπορεί κάποιος να μειώσει κατά πολύ την ανεργία αυξάνοντας όμως εκτός ορίων το χρέος.

Τον κατάλογο με τις παραμέτρους μπορούν να ετοιμάσουν ακαδημαϊκοί και  τεχνοκράτες και θα πρέπει αυτός να δημοσιοποιηθεί ευρέως ώστε όλοι οι Πολίτες να γνωρίζουν για αυτόν ώστε να πιέζουν τους υποψήφιους προέδρους να πάρουν θέση.

Αν δεν γίνει κάτι τέτοιο τότε θα συνεχίσουμε να βγάζουμε Προέδρους και Κυβερνήσεις και να τους δίνουμε «λευκή επιταγή» για 5 χρόνια.

Τι σημαίνει Ευθύνη;

Μετά από καταστροφές η συνηθισμένη επωδός των κυβερνώντων είναι: «το θέμα θα διερευνηθεί εις βάθος και θα αποδοθούν ευθύνες εκεί όπου υπάρχουν».

Τι όμως θα έπρεπε να σημαίνει η φράση «απόδοση ευθυνών»;

Τι σημαίνει η λέξη «ευθύνη»;

Από το «Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας – Γ. Μπαμπινιώτη» σημειώνω τα ακόλουθα:

«ΕΥΘΥΝΗ είναι η υποχρέωση που έχει κανείς να πραγματοποιήσει κάτι, καθώς και να δώσει λόγο γι’ αυτό»

«το σύνολο των συνεπειών που βαρύνει κάποιον εξαιτίας της πλημμελούς τήρησης των καθηκόντων του»  

«στην αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία … Όποιος αναλάμβανε αξίωμα ήταν υπεύθυνος, υπόλογος δημοσίου ελέγχου στους ευθύνους , τους δημόσιους ελεγκτές..»

Από τον πιο τον πιο πάνω ορισμό επισημαίνονται τα ακόλουθα στοιχεία:

·         Η ΔΡΑΣΗ / ΕΝΕΡΓΕΙΑ

·         Ο ΕΛΕΓΧΟΣ / ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ

·         ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

Συνοπτικά ο κάθε αξιωματούχος έχει αρμοδιότητες και καθήκοντα μέσα στα οποία πρέπει να ΔΡΑ και να ΕΝΕΡΓΕΙ.

Για τις ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ή ΠΑΡΑΛΗΨΕΙΣ του πρέπει να ΛΟΓΟΔΟΤΕΙ και να ΕΛΕΓΧΕΤΑΙ.

 Αν ο ΕΛΕΓΧΟΣ δείξει πλημμελή τήρηση των καθηκόντων τότε πρέπει να υπάρξουν ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ.

Ας εξετάσουμε την έκρηξη στην ναυτική βάση στο Μαρί, την καταστροφή που προκάλεσε και τις συνέπειες που θα επωμιστούμε στα χρόνια που θα ακολουθήσουν, σύμφωνα με την πιο πάνω ανάλυση:

Υπάρχει οποιαδήποτε αμφιβολία ότι οφείλεται σε ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ή ΠΑΡΑΛΗΨΕΙΣ αξιωματούχων; ΟΧΙ

Ποιοι εμπλέκονται;

Εμπλέκεται ένας μεγάλος αριθμός αξιωματούχων από την Προεδρεία της Δημοκρατίας, το Υπουργείο Εξωτερικών, το Υπουργείο Άμυνας και ίσως τα Υπουργεία Εσωτερικών,  Εμπορίου / Βιομηχανίας και Οικονομικών.  Εμπλέκεται και η Βουλή των Αντιπροσώπων μέσω των Επιτροπών Άμυνας και Ελέγχου.

Είναι προφανές ότι οι ευθύνες κινούνται σε αυτό το χώρο. Άλλοι αξιωματούχοι ευθύνονται σε μεγαλύτερο βαθμό και άλλοι σε λιγότερο.

Όσον αφορά το στοιχείο του ΕΛΕΓΧΟΥ διορίστηκε ένας Επίτροπος με την εντολή να εκδώσει πόρισμα σε τρεις μήνες.

Έστω και αν υποθέσουμε ότι το πόρισμα θα επιμερίζει ΕΥΘΥΝΕΣ, θα υπάρξουν οποιεσδήποτε ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ;

Αν κρίνουμε από το παρελθόν τότε ΟΧΙ δεν θα υπάρξουν συνέπειες. Ξέρετε όσοι περισσότεροι είναι οι εμπλεκόμενοι τόσο περισσότερο διαχέεται η ΕΥΘΥΝΗ και τόσο λιγότερες ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ υπάρχουν. Παραδείγματα:  Η τραγωδία του 1974 και η πτώση του αεροπλάνου της Ήλιος.

Οι ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ δεν είναι αυτοσκοπός. Για παράδειγμα έστω και  αν παραιτηθεί η κυβέρνηση οι ζημιές δεν θα επανορθωθούν. Όμως οι ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ελπίζουμε ότι θα λειτουργήσουν αποτρεπτικά στο μέλλον.

Καταλήγοντας θα πρέπει σαν κοινωνία να μας απασχολήσουν άμεσα δύο ζητήματα:

·         Το θέμα της ΕΥΘΥΝΗΣ των πολιτικών και των γραφειοκρατών του δημοσίου

·         Και το πιο σημαντικό, το θέμα των ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ ΕΛΕΓΧΟΥ έτσι ώστε  να προλαβαίνουμε τέτοια προβλήματα παρά να ψάχνουμε εκ των υστέρων για ευθύνες

Διοικούντες με Α στερητικό!

Σήμερα έγινε μια τεράστια έκρηξη σε εμπορευματοκιβώτια με πυρομαχικά, αποτέλεσμα κατάσχεσης από ιρανικό πλοίο που έπλεε στα χωρικά ύδατα της Κύπρου το … 2009.

Τα συνεπακόλουθα:

·         12 νεκροί

·         62 τραυματίες

·         Απώλεια του 53% της παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος λόγω καταστροφής του σταθμού του Βασιλικού

·         Διακοπή της λειτουργίας όλων των σταθμών αφαλάτωσης λόγω της διακοπής ρεύματος

Οι απώλειες ζωών δεν επιμετρούνται, ούτε ο πόνος των τραυματιών.

Όσον για τις υλικές ζημιές, άμεσες λόγω των ζημιών αλλά και έμμεσες λόγω των διακοπών στο ηλεκτρικό ρεύμα και στο νερό, μπορεί να αγγίξουν τα δισεκατομμύρια.

Με υφιστάμενο έλλειμμα 10 δισεκατομμύρια και με το να βρισκόμαστε ένα βήμα πριν από τον μηχανισμό στήριξης.

Το αποτέλεσμα: Μπήκαμε ήδη στο μηχανισμό στήριξης.

«Τις πταίει;» ΟΥΔΕΙΣ / ΚΑΝΕΙΣ

Τις ΖΩΕΣ ΠΟΙΟΣ τις επαναφέρει; Κανείς. Οι συγγενείς θα τραβήξουν το Γολγοθά τους.

Τη ΖΗΜΙΑ ΠΟΙΟΣ την πληρώνει; Μήπως ο Υπουργός Άμυνας και ο Αρχηγός Εθνικής Φρουράς που παραιτήθηκαν; Όχι βέβαια. Τη ζημιά θα την πληρώσουμε όλοι εμείς. Η οικονομία μας θα πάει χρόνια πίσω. Καλά να πάθουμε. Γιατί όταν ψηφίζουμε δεν ψηφίζουμε τους καλύτερους αλλά τους «δικούς» μας. Περιμένουμε από αυτούς να διορίσουν τους συγγενείς και φίλους σαν αντάλλαγμα της ψήφου μας.

Μέσα σε αυτό το κλίμα της Αναξιοκρατίας τα κόμματα θα τοποθετήσουν τους δικούς τους σε θέσεις κλειδιά έστω και αν είναι Άσχετοι. Πρόσφατα κόμμα δικαιολογήθηκε με το «ε καλά και οι προηγούμενοι τα ίδια έκαναν». 

Φεύγει το ένα κόμμα από την εξουσία, έρχεται ένα άλλο και διορίζει τους δικούς τους Άσχετους.

Τον Άσχετο υπουργό θα τον υποστούμε για μια θητεία αλλά τους Άσχετους δημόσιους υπαλλήλους θα τους υποστούμε για μια ζωή.

Όλοι αυτοί οι «ιθύνοντες» βέβαια χαρακτηρίζονται με διάφορα Α στερητικά. Οι  Άσχετοι είναι και Ανίκανοι. Μέσα στο σύστημα όπου η ευθύνη διαχέεται είναι ουσιαστικά και Ανεύθυνοι.  

Ποια είναι η λύση;

Όταν ψηφίζουμε μια κυβέρνηση θα πρέπει να θέτουμε ποσοτικούς στόχους με εξαμηνιαίους ορίζοντες. Αν στα δύο χρόνια δεν πετύχει τους στόχους της τότε η κυβέρνηση πρέπει να αποχωρεί.

 Αξιωματούχοι που υπηρέτησαν σε κυβέρνηση που απέτυχε δεν θα επιτρέπεται να διοριστούν ξανά σε νέα κυβέρνηση πριν παρέλθει 10ετία.

Αν με τις ενέργειες ή παραλήψεις της κυβέρνησης το κράτος έχει υποστεί μεγάλη ζημιά τότε όλοι οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης θα πρέπει να τιμωρούνται. Τα μέτρα θα μπορεί να είναι χρηματικά πρόστιμα, φυλάκιση, εξορία.

Μήπως τα μέτρα είναι «σκληρά»;

Ρωτήστε τους συγγενείς των θυμάτων…

Ρωτήστε τους φορολογούμενους που θα πρέπει να πληρώσουν το κόστος των δισεκατομμυρίων για τη ζημιά που προέρχεται από την ΑΣΧΕΤΟΣΥΝΗ, την ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ, την ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ, την ΑΝΟΗΣΙΑ των «ιθυνόντων».

Οικονομία της Ανταλλαγής

Η ανταλλαγή των προϊόντων πρέπει να χάνεται στα βάθη της ιστορίας. Όταν οι μικρές ομάδες κυνηγών-τροφοσυλλεκτών έρχονταν σε επαφή ή θα πολεμούσαν η μια την άλλη ή αν έκριναν ότι ήταν ισοδύναμες  θα έκαναν κάποιες ανταλλαγές. Ίσως η μια ομάδα να είχε αρκετές τσακμακόπετρες για το άναμμα φωτιάς αλλά να χρειαζόταν φαγητό και η άλλη αρκετό παστό κρέας ή καρύδια αλλά όχι πολλές τσακμακόπετρες. Τι ποιο λογικό λοιπόν να κάνουν ανταλλαγή.  Τίθεται λοιπόν το ερώτημα πόσο κρέας / καρύδια με πόσες τσακμακόπετρες να γίνει η ανταλλαγή; Δεχόμαστε ότι δεν θα εξασκηθεί βία. Έτσι άλλοι παράμετροι θα τεθούν στο τραπέζι όπως η σχετική σπανιότητα του κάθε είδους αλλά και η τρέχουσα ανάγκη της κάθε ομάδας. Ας υποθέσουμε ότι οι όροι της ανταλλαγής ήταν μία τσακμακόπετρα για μια λωρίδα παστό  κρέας και είκοσι καρύδια.  Αν η ανταλλαγή γίνει με ελεύθερη βούληση και χωρίς βία στο τέλος ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΟΜΑΔΕΣ θα νιώθουν ευχαριστημένες. Να σημειώσουμε ότι αν οι δύο ομάδες συναντηθούν μετά από ένα χρόνο οι όροι της ανταλλαγής ενδεχομένως να είναι διαφορετικοί γιατί οι συνθήκες θα έχουν αλλάξει.

Στην ελεύθερη οικονομία που ζούμε τα πράγματα δεν έχουν (ή δεν πρέπει να έχουν) αλλάξει και πολύ.  Ο κάθε ένας μας προσφέρει τα προϊόντα / υπηρεσίες του και παίρνει το αντάλλαγμα υπό μορφή χρημάτων. Κάποιος προσφέρει γάλα, άλλος ψωμί και άλλος ιατρική φροντίδα. Οι όροι της ανταλλαγής θα πρέπει να διαμορφώνονται, όπως και για τις προϊστορικές ομάδες, ανάλογα με την σπανιότητα των προϊόντων / υπηρεσιών αλλά και τις τρέχουσες συνθήκες, ΧΩΡΙΣ ΒΙΑ.   

Ο κάθε ένας από εμάς  θέλει το εισόδημα του να αυξάνεται χρόνο με το χρόνο αλλά αυξάνεται παράλληλα και η προσφορά του;

Μήπως οι όροι της ανταλλαγής καθορίζονται με τη βία είτε από τους εργοδότες είτε από τις συντεχνίες;

Ας δούμε ένα παράδειγμα ανταλλαγής  που φαίνεται να έχει ενδιαφέρον:

 Μισθωτός σε ένα γραφείο είτε στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα κερδίζει 1000 ευρώ καθαρά το ΜΗΝΑ, ποσό το οποίο δεν θεωρείται εξωπραγματικά ψιλό. Με τις τρέχουσες τιμές των αγαθών ο μισθωτός μπορεί να αγοράσει τουλάχιστον 1000 κιλά αλεύρι. Με το αλεύρι αυτό μπορεί να φτιάξει 1000  ψωμιά του 1,6 κιλού (υποθέτουμε ότι έχει πρόσβαση σε νερό και ξύλα για να τα ψήσει). Με τα χίλια ψωμιά και κάτω από ακραίες συνθήκες επιβίωσης ο μισθωτός μπορεί να ζήσει περίπου 1000 μέρες, σχεδόν 3 χρόνια!!

Τι παραγωγή έχει προσφέρει λοιπόν ο μισθωτός στην εταιρεία του (ή  στην κοινωνία γενικά), μέσα σε ένα μήνα για να μπορεί να πάρει σε αντάλλαγμα τροφή για 3, έστω 2 χρόνια;

Σίγουρα ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει μόνο με ψωμί όμως το παράδειγμα δείχνει κάποια παραδοξότητα κατά την άποψη μου. Είτε ότι το αλεύρι είναι πολύ «άφθονο / φθηνό» είτε η τυπική γραφειακή εργασία αξιολογείται «πολύ σημαντική» για το σύστημα «ανταλλαγών» της κοινωνίας μας.

Κυβέρνηση και φλίππερ

Οι παλαιότεροι θα θυμούνται τη παιχνιδομηχανή φλίππερ, στην εποχή που δεν υπήρχαν τα ηλεκτρονικά και διαδικτυακά παιχνίδια. Η μηχανή σου επέτρεπε να ρίξεις μέσω ενός ελατηρίου μεταλλικές μπαλίτσες πάνω σε ένα κεκλιμένο επίπεδο με τρύπες και ελαστικά εμπόδια. Όποτε η μπαλίτσα κτυπούσε σε ελαστικό εμπόδιο κέρδιζες κάποιους βαθμούς. Λόγω της βαρύτητας η μπαλίτσα κινείτο προς τη βάση του κεκλιμένου επιπέδου όπου ο παίκτης είχε τη ευκαιρία να την σπρώξει προς τα πάνω ώστε να κτυπήσει σε άλλα εμπόδια και να κερδίσει βαθμούς. Αν η μπαλίτσα έπεφτε σε τρύπα τότε χανόταν η ευκαιρία για βαθμούς και έπρεπε ο παίκτης να ρίξει την επόμενη μπαλίτσα, αν του είχε βέβαια  απομείνει κάποια.

Δυστυχώς η κυβέρνηση μας καθημερινά δείχνει ότι οι κινήσεις της αποτελούν ένα παιχνίδι φλίππερ. Πάρτε για παράδειγμα το θέμα της οικονομίας. Ο στόχος είναι εκεί: Να μειωθεί άμεσα το έλλειμμα. Σε όποιο εμπόδιο συναντήσουν, αναπηδούν. Η τάδε συντεχνία, η δείνα οργάνωση συμφερόντων και πάει λέγοντας.

Με τον τρόπο αυτό προσπαθούν να κερδίσουν βαθμούς με τη μορφή ψήφων, η οικονομία όμως θα πέσει στη μαύρη τρύπα και το παιχνίδι θα χαθεί. Χαμένοι θα είναι οι πολίτες της κοινωνίας.

Τα κόμματα που είναι στην εξουσία τι έχουν να χάσουν;

Το πολύ τις επόμενες εκλογές. Από τη στιγμή όμως που δεν δυσαρέστησαν τους ψηφοφόρους τους και τις οργανωμένες ομάδες έχουν αρκετές πιθανότητες να βγουν στις μεθεπόμενες εκλογές. Έτσι και αλλιώς τα ρουσφέτια του δημοσίου είναι μακράς διάρκειας και αντέχουν  7 – 8 χρόνια μέχρι τις μεθεπόμενες εκλογές.

Στο μεταξύ τι θα γίνει με τη χώρα μας;

Το έλλειμμα μας θα αυξάνεται, οι πιστωτές μας θα είναι απρόθυμοι να μας δανείσουν και θα καταλήξουμε στο ΔΝΤ και στο Μηχανισμό Στήριξης της ΕΕ.

Τότε θα ληφθούν αναγκαστικά μέτρα, αλλά προσέξτε: η κυβέρνηση θα πει ότι τα μέτρα επιβλήθηκαν από τους απέξω «κακούς» και ότι αυτή ήταν η «καλή» της υπόθεσης.

Σε τέτοια περίπτωση μια ερώτηση θέλω να κάνω:

Αν δεν μπορούμε σαν κοινωνία να διαχειριστούμε τα του οίκου μας και θέλουμε κάποιους άλλους να μας επιβάλουν μέτρα για να νοικοκυρευτούμε  τότε τι νόημα έχει η «ανεξαρτησία» μας για την οποία κοκορευόμαστε; Μήπως πρόκειται για την ανεξαρτησία της κουτάλας και της μασέλας;

Τι Δεν Θέλουμε ή τι Θέλουμε

Ένας μικρός πηγαίνει σε μια παγωταρία που προσφέρει δεκάδες γεύσεις σε διάφορα δοχεία, φόρμες, χωνάκια  κλπ,  και ζητά ένα παγωτό. Ο πωλητής ερωτά: «Τι παγωτό θέλεις;»  και ο μικρός απαντά:  «Εεε, δεν μου αρέσει η μαστίχα, ούτε η γεύση τριαντάφυλλο». Ο πωλητής συνεχίζει: «Δηλαδή τι θέλεις;». Ο μικρός απαντά: «Δεν μου αρέσει η γεύση κακάο γιατί είναι πικρή».  Τελικά  τι είδος παγωτό θα δώσει ο πωλητής στο μικρό;

Ένα ζευγάρι  σταματά ένα ταξί στο δρόμο. Μπαίνουν μέσα και ο οδηγός ερωτά: «Που θέλετε να σας πάρω;».  Η γυναίκα απαντά; «Δεν θέλουμε να πάμε Λάρνακα γιατί τέτοια ώρα έχει υγρασία». Ο άνδρας συνεχίζει: «Στη Λεμεσό κάνει τρομερή ζέστη». Τώρα αν ο οδηγός τους πάρει στη Πάφο φταίει;

Ένας σύλλογος από 40 άτομα ενοικιάζει ένα λεωφορείο για να πάνε εκδρομή. Ο οδηγός του λεωφορείου ερωτά: «Πού θέλετε να σας πάω;». Ο Α λέει: «Εμένα δεν μου αρέσει ο Πρόδρομος». Ο Β λέει: «Εγώ δεν προτιμώ την Πάφο γιατί είναι μακριά». Ο Γ λέει: «Ούτε καν συζητώ για την Κακοπετριά». Δηλαδή που πρέπει να τους πάρει ο οδηγός   για να είναι όλοι ευχαριστημένοι;

Μπορείτε να φανταστείτε τι μπέρδεμα προκύπτει αν επεκτείνουμε τα πιο πάνω παραδείγματα στη διακυβέρνηση της χώρας; Αν οι 500.000 ψηφοφόροι εκφράζονται με βάση το «τι ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ» τότε πως μπορεί να προκύψει σύγκλιση για το «τι ΘΕΛΟΥΝ».

Για όλα τα θέματα διακυβέρνησης (Κυπριακό, Παιδεία, Υγεία, Άμυνα, κλπ)  πρέπει πρώτα να αποφασίσουμε σαν πολίτες της κοινωνίας μας τι ΘΕΛΟΥΜΕ, να εκτιμήσουμε τι ΚΟΣΤΙΖΟΥΝ αυτά που θέλουμε και ακολούθως να ΑΝΑΘΕΣΟΥΜΕ τη διακυβέρνηση της κοινωνίας στους κυβερνήτες.

Το ΚΟΣΤΟΣ έχει σημασία. Αν ο μικρός έχει ένα ευρώ και το παγωτό που του αρέσει κοστίζει δύο ευρώ, τότε θα πρέπει είτε να συμβιβαστεί και να πάρει κάτι άλλο είτε να αναβάλει το ΘΕΛΩ μέχρι να μαζέψει τα δύο ευρώ.  

Η ΣΥΓΚΛΙΣΗ των ΘΕΛΩ έχει επίσης μεγάλη σημασία. Τα 40 άτομα του συλλόγου πρέπει να αποφασίσουν κατά πλειοψηφία που θέλουν να πάνε εκδρομή, να δουν αν έχουν τα απαραίτητα λεφτά και ακολούθως να ζητήσουν  από τον οδηγό να τους πάρει.

Αν για αυτά τα απλά ζητήματα ακολουθούμε  τη διαδικασία του ΘΕΛΟΥΜΕ, ΣΥΓΚΛΙΣΗ, ΚΟΣΤΟΣ, ΑΠΟΦΑΣΗ, ΑΝΑΘΕΣΗ, τότε γιατί  να μην ακολουθούμε παρόμοια διαδικασία για το πολύ πιο σημαντικό ζήτημα της διακυβέρνησης της χώρας.

Θα μου πείτε «μα αφού ψηφίζουμε ένα κόμμα με βάση το πρόγραμμα του».

Θα σας πω με τι μοιάζουν τα κόμματα και τα προγράμματα τους:

Έρχονται λοιπόν 5 - 6 πλοίαρχοι με τα πληρώματα τους και τα καράβια τους, μικρά και μεγάλα, και μας παρουσιάζουν τα προγράμματα για τις κρουαζιέρες τους. Μας λένε για εξωτικά νησιά και για πολυτέλειες  αλλά δεν  μας λένε πόσο θα στοιχίσει η κρουαζιέρα. Απλά μας ζητούν να πάρουμε μαζί μας ΟΛΑ τα λεφτά μας και ότι «θα τα βρούμε» στη διαδρομή. Ανεβαίνουμε λοιπόν όλοι σε ένα πλοίο και ξεκινάμε.

Τώρα αν στο τέλος της 5-ετίας θα επιστρέψουμε φορώντας μόνο το μαγιό μας και χρεωμένοι από πάνω ή αν το πλοίο θα προσαράξει σε τίποτα ξερονήσια από τον 1^ο χρόνο της διαδρομής θα το δείξει η πράξη.

Καλό καλοκαίρι και καλά να περάσουμε στις κρουαζιέρες!!

Πολιτεία και Διαφάνεια

Τι σημαίνει η λέξη «διαφανές»; Σημαίνει την ιδιότητα ενός αντικειμένου που επιτρέπει σε κάποιον να βλέπει διαμέσου του αντικειμένου αυτού. Λέμε «αυτό το τζάμι είναι διαφανές» και εννοούμε ότι μπορούμε να δούμε μέσα από το τζάμι, τι συμβαίνει πίσω από αυτό.

Κατ’ επέκταση «διαφάνεια» σε κάποιο οργανισμό, όπως η Πολιτεία, εννοούμε τη δυνατότητα του Πολίτη να «βλέπει» τη λειτουργία του οργανισμού. Για παράδειγμα ποια είναι τα θέματα που απασχολούν τον οργανισμό, γιατί αυτά και όχι άλλα, με ποια αιτιολογία λήφθηκε κάποια απόφαση, πως κατανέμονται οι πόροι κοκ.

Γιατί μας ενδιαφέρει η Διαφάνεια στην Πολιτεία;

Ας  πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Σαν Κοινωνία εκλέγουμε μια ομάδα ανθρώπων, τη Βουλή, για να νομοθετεί, βάζοντας έτσι κανόνες που να ρυθμίζουν τις σχέσεις μας.

Επιπλέον, όπως είναι το σύστημα στη Κύπρο, εκλέγουμε ένα Πρόεδρο για να διαχειρίζεται τα του οίκου μας. Στον Πρόεδρο δίνουμε και το κλειδί του ταμείου μας για να διαχειρίζεται  τα κοινά μας χρήματα και γενικά τους πόρους μας.

Ο τρίτος πυλώνας της Εξουσίας, η Δικαστική, δεν εκλέγεται από τους πολίτες αλλά κατά βάση διορίζεται από τον Πρόεδρο. Η Δικαστική εξουσία αποφασίζει για τις διαφορές που μπορεί να έχουμε μεταξύ μας με βάση τους νόμους που έχει θεσπίσει η Βουλή αλλά και τους αρχικούς νόμους της σύστασης του κράτους, το σύνταγμα δηλαδή.

Εμείς λοιπόν οι Πολίτες που έχουμε αναθέσει σε αυτές τις τρεις ομάδες συμπολιτών μας, τη Εκτελεστική, την Νομοθετική και τη Δικαστική αρμοδιότητα, έναντι αμοιβής (διότι όλοι αυτοί πληρώνονται από το κοινό μας ταμείο), ΠΟΣΟ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΑ ΤΟΥΣ;

Θα έλεγα ότι γνωρίζουμε ελάχιστα και  όταν πλέον είναι πολύ αργά.

Εμείς λοιπόν οι εντολοδόχοι  θα πρέπει να απαιτήσουμε ώστε τα προγράμματα δράσης, οι προϋπολογισμοί, οι απολογισμοί, οι αποφάσεις, οι αιτιολογίες της Εκτελεστικής, της Νομοθετικής  και της Δικαστικής «εξουσίας» να είναι ανηρτημένες στο διαδίκτυο.

Ποιες ζώνες προγραμματίζονται να γίνουν οικιστικές και γιατί;

Γιατί άλλαξε η όδευση του τάδε δρόμου;

Ποιες είναι οι θέσεις των εμπλεκομένων στο υπό μελέτη Γενικό Σύστημα Υγείας;

Πως κατανέμονται τα κονδύλια του Υπουργείου Παιδείας και γιατί;

Ποια νομοσχέδια έχουν κατατεθεί  το περασμένο μήνα; Από ποιους; Με πιο αιτιολογικό; Ποιοι τα ψήφισαν, ποιο τα καταψήφισαν και ποιοι απείχαν;

Πόσες δίκες έγιναν το περασμένο μήνα; Πόσες έκλεισαν; Ποιος η μέση διάρκεια μιας δίκης;  Ποιος είναι ο μέσος χρόνος για ξεκινήσει μια  δίκη;

Η ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ είναι αναγκαία προκειμένου οι Πολίτες να ελέγξουν τις τρεις «εξουσίες», προκειμένου να προχωρήσουμε σταδιακά στην Άμεση Δημοκρατία.   

Τι συμβαίνει στην Ελλάδα;

Δεν πρόκειται να παρουσιάσω κάποια κοινωνιολογική μελέτη αλλά να μεταφέρω κάποιες απόψεις μου.

Κατ’ αρχάς δεν είναι κάποιο οικονομικό ζήτημα, τα αποτελέσματα του προβλήματος είναι βέβαια οικονομικά.

Πρόκειται για ένα ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ  ζήτημα.

 Πως έφτασε μια κοινωνία στην «αυτοκτονία»;

Σίγουρα δεν φταίνε οι «άλλοι», το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι «Δανειστές» κλπ. Κανείς δεν δανείζει χρήματα χωρίς εξασφαλίσεις για την αποπληρωμή.

 Πως έφτασε λοιπόν η χώρα στο σημείο ΔΙΑΛΥΣΗΣ;

Ο κόσμος στους δρόμους λέει: «Φταίνε οι κυβερνήσεις μας». Ναι αλλά για τα τελευταία σαράντα χρόνια οι κυβερνήσεις εκλέγονται με δημοκρατικές διαδικασίες. Οι ψηφοφόροι δεν έβλεπαν τα προβλήματα όλα αυτά τα χρόνια και να αλλάξουν ουσιαστικά πορεία πλεύσης; Τώρα που το πλοίο έχει σχεδόν βυθιστεί κατηγορούν τους καπετάνιους και τους αξιωματικούς του πλοίου, υφιστάμενους και προηγούμενους;

Μια κοινωνία για να διατηρηθεί και να προοδεύσει χρειάζεται ΣΥΝΟΧΗ και ΚΑΝΟΝΕΣ ΑΠΟΔΕΚΤΟΥΣ από τα μέλη της. Αυτός είναι και ένας ορισμός της κοινωνίας.

Στην Ελλάδα (χωρίς βέβαια να γενικεύω σε όλους τους πολίτες) ο κόσμος συμπεριφερόταν ως εξής:

·         Θεωρούσε τα «δικαιώματα» του να ζει σε μια κοινωνία (συγκοινωνίες, παιδεία, υγεία, κλπ) σαν αυτονόητα κεκτημένα αλλά οι «υποχρεώσεις» (πχ φόροι), αφορούσαν «άλλους». Η αποφυγή της πληρωμής των φόρων ήταν κάτι σαν «εθνικό σπορ», κάτι σαν μαγκιά.

·          «Τους κανόνες και τους νόμους ουδείς ηγάπησεν», αυτά αφορούσαν τους «άλλους», συνήθως αναφερόμενους σαν «κορόιδα», αλλά όχι τον ίδιο. Αδιαφορία για τους νόμους και κανόνες, κάτι σαν αποστροφή, σε βαθμό αναρχίας.

·          Στα «δικαιώματα» βέβαια έδειχνε υπερβάλλοντα ζήλο.

o   Το κράτος έπρεπε να προσφέρει το «δικαίωμα της εργασίας» υπό τη μορφή διορισμού στο δημόσιο, άσχετα αν υπήρχε η πραγματική ανάγκη για αυτήν την εργασία, άσχετα αν υπήρχαν χρήματα στο ταμείο του κράτους

o   Στο «δικαίωμα κατανομής των πόρων της κοινωνίας» ίσχυε το ρητό: «μαλάκα βρήκες το σύκο, σήκωσέ το πριν το σηκώσει άλλος και καλύτερα κόψε και τη συκιά μην φάει  ο επόμενος»

o   Τα ατομικά αλλά και συντεχνιακά «δικαιώματα» ήταν πάντοτε υπεράνω των «δικαιωμάτων» των υπολοίπων μελών της κοινωνίας (μια απεργία των σκυβαλοσυλλεκτών  που διαρκούσε για μέρες και έπνιγε την Αθήνα των 4 εκατομμυρίων στα σκουπίδια ήταν επιτρεπτή, νόμιμη και επαναλαμβανόταν τουλάχιστον μια φορά το χρόνο χωρίς οποιεσδήποτε συνέπειες).

Σε μια τέτοια κοινωνία όπου οι ΦΥΓΟΚΕΝΤΡΕΣ δυνάμεις (ατομικά – συντεχνιακά «δικαιώματα») ήταν πολύ ισχυρότερες από τις δυνάμεις ΣΥΝΟΧΗΣ (το συμφέρον της κοινωνίας σαν σύνολο), περίμενε κάποιος διαφορετικό αποτέλεσμα από αυτό που βλέπουμε σήμερα;

 

Περί Ευθύνης Αξιωματούχων

Την εβδομάδα που πέρασε το Ανώτατο Δικαστήριο ακύρωσε το διορισμό του διευθυντή της Επιτροπής Ανταγωνισμού για κάποιο διαδικαστικό θέμα. Συγκεκριμένα δεν βρέθηκε τεκμήριο ότι το Υπουργικό Συμβούλιο που έκανε το διορισμό, έκανε έρευνα αν ο διορισθείς είχε τα προβλεπόμενα προσόντα.

Την προσβολή στο Ανώτατο έκαναν οι εταιρείες πετρελαιοειδών μετά από ένα πρόστιμο 43 εκατομμυρίων ευρώ που τους είχε επιβληθεί από την Επιτροπή Ανταγωνισμού. Σαν αποτέλεσμα το συγκεκριμένο πρόστιμο ακυρώθηκε μαζί με όλες τις άλλες αποφάσεις που εξέδωσε η Επιτροπή Ανταγωνισμού κάτω από τη διεύθυνση του συγκεκριμένου ατόμου.

Θα μου πείτε «ε καλά, παρόμοιες περιπτώσεις έχουν συμβεί συχνά στο παρελθόν». Ακριβώς για αυτό το λόγο πρέπει να μας προβληματίσει.

Ποια ήταν τα αποτελέσματα αυτής της ακύρωσης;

1.       Το ταμείο του κράτους έχασε 43 εκατομμύρια ευρώ, ποσό σημαντικό, ιδιαίτερα στη περίοδο κρίσης που περνούμε.

2.       Όλη η εργασία που έγινε από την Επιτροπή Ανταγωνισμού για αυτήν αλλά και για άλλες υποθέσεις  πήγε χαμένη (μπορεί να αποτιμηθεί σε χαμένες εργατοώρες και διαφυγόντα πρόστιμα).

3.       Ο μηχανισμός της Επιτροπής Ανταγωνισμού για το έλεγχο της ορθής λειτουργίας της ελεύθερης Αγοράς αδρανοποιήθηκε.

Όλα αυτά γιατί το Υπουργικό Συμβούλιο δεν έκανε με τυπικό τρόπο την «κατ’ οίκον εργασία» του και άφησε «παραθυράκια» στους δικηγόρους των επηρεαζόμενων εταιρειών.

Τι μας στοίχισε σαν κράτος αυτή η ιστορία; Πάνω – κάτω 45 εκατομμύρια ευρώ.

Υπάρχουν ΕΥΘΥΝΕΣ; Λέω ΝΑΙ υπάρχουν.  Δεν γίνεται οι εξελεγμένοι μας και αυτοί που διορίζονται από τους εξελεγμένους μας να είναι ΑΝΕΥ ΕΥΘΥΝΗΣ για ότι κάνουν ή παραλείπουν να κάνουν.

Το ερώτημα είναι  πως υλοποιείται η ΑΠΟΔΟΣΗ ΕΥΘΥΝΗΣ.

1.       Πληρώνουν πρόστιμο ανάλογο της οικονομικής βλάβης;

2.       Αποπέμπονται από τη θέση τους;

3.       Εξορίζονται (βλέπε «οστρακισμός» στην αρχαία Αθήνα);

4.       Φυλακίζονται;

5.       Άλλος τρόπος;

Το να ΜΗΝ τους εκλέξουμε στις επόμενες εκλογές πιστεύω ότι ΔΕΝ είναι απόδοση ευθύνης!

Βουλευτικές Εκλογές – Τα Προγράμματα των Κομμάτων

Αύριο 22/5/2011 έχουμε Βουλευτικές Εκλογές. Το κάθε κόμμα υπόσχεται στο πρόγραμμα του «λαγούς και πετραχήλια» σε μια προσπάθεια να προσελκύσει ψηφοφόρους.

Όμως στη παγκοσμιοποιημένη οικονομία που βρισκόμαστε πόσο διαφορετικά μπορεί να είναι τα προγράμματα διακυβέρνησης των κομμάτων εξουσίας; Μιλάμε για σοβαρά προγράμματα με χρονικό ορίζοντα 10 χρόνια τουλάχιστον. Η εκτίμηση μου είναι ότι πολύ λίγο μπορούν να διαφέρουν. Η παγκοσμιοποίηση του εμπορίου και η αλληλοσύνδεση των οικονομιών δεν αφήνει πολλά περιθώρια σε ένα κράτος να τραβήξει το «δικό του δρόμο».

Για να διερευνήσουμε το θέμα αυτό προτείνω το ακόλουθο πείραμα – άσκηση:

Σενάριο

Ένα πλοίο ναυαγεί κοντά σε ένα σχετικά μικρό νησί στον ωκεανό. Σώζονται καμιά πενηνταριά άτομα διαφόρων ηλικιών, βρέφη, παιδιά, νέοι, ενήλικες και ηλικιωμένοι, άνδρες και γυναίκες. Κάποιοι είναι τραυματισμένοι και κάποιοι άρρωστοι.

Το νησί έχει περιορισμένους πόρους, 2 -3 πηγές με πόσιμο νερό, κάποια δένδρα με φρούτα και μερικά ανοίγματα στο δάσος όπου το έδαφος μπορεί να καλλιεργηθεί με όσπρια που κατάφεραν να διασώσουν από το πλοίο. Κάποιο είδαν αγριοκάτσικα σκαρφαλωμένα στις πλαγιές των λόφων.

Οι ναυαγοί γνωρίζουν ότι το νησί είναι απομακρυσμένο έτσι μπορεί να περάσουν χρόνια μέχρι να φύγουν από το νησί.

Κάποιοι πρόσεξαν σε ένα εγκαταλειμμένο καταυλισμό φρούτα που δεν φυτρώνουν στο νησί, ένδειξη επίσκεψης ιθαγενών από γειτονικά νησιά.   

Η ανακάλυψη όμως υπολειμμάτων φωτιάς με ανθρώπινα κόκαλα ανησύχησε τους ναυαγούς ότι ενδεχομένως να υπάρχουν κοντά στο νησί κανίβαλοι.

Οι ναυαγοί μαζεύτηκαν όλοι μαζί και συζητούσαν πώς να οργανώσουν τη ζωή τους για τα επόμενα χρόνια. Εκφράστηκαν απόψεις για κάλυψη αναγκών όπως:

• Ύδρευση
• Σίτιση (γεωργία – κτηνοτροφία)
• Ασφάλεια από τις καιρικές συνθήκες αλλά και από εξωτερικές απειλές
• Περιποίηση των αρρώστων και ηλικιωμένων
• Επίβλεψη των βρεφών
• Εκπαίδευση των παιδιών και εφήβων
• Δημιουργία μηχανισμού διαχείρισης των πόρων (φυσικών αλλά και ανθρώπινων)
• Εμπόριο με φιλικούς γείτονες
• Δημιουργία μηχανισμού επίλυσης διαφορών μεταξύ των ναυαγών

Οι ναυαγοί αφού προβληματίστηκαν για τον τρόπο επίλυσης των πιο πάνω θεμάτων αποφάσισαν να ζητήσουν από τα κυπριακά κόμματα όπως εκπονήσουν 5-ετη σχέδια οργάνωσης της κοινωνίας τους προκειμένου να επιλεγεί το καλύτερο.

Πως και πόσο πιστεύετε ότι θα διαφέρουν τα σχέδια των κομμάτων; Σε τι θα διαφέρουν τα σχέδια του ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ και ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ;

Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να ακούσω τις απόψεις σας!

Βουλευτικές Εκλογές – Περί Ευθύνης Βουλευτών

Σε λίγες μέρες θα ψηφίσουμε τους νέους βουλευτές μας. Δηλαδή τι θα κάνουμε στην ουσία; Θα επιλέξουμε ένα μικρό αριθμό ατόμων στους οποίους θα αναθέσουμε το καθήκον της μελέτης και ρύθμισης των μεταξύ μας σχέσεων μέσα από την ετοιμασία νόμων.

Αναθέτουμε λοιπόν στους αντιπροσώπους μας αυτό το δύσκολο και απαιτητικό έργο. Για να μπορούν δε απερίσπαστα να αφοσιωθούν σε αυτό και για να περιορίσουμε το πειρασμό για δωροδοκία τους προσφέρουμε χρήματα σαν αντιμισθία και σύνταξη.

Ποιες λοιπόν είναι οι ΕΥΘΥΝΕΣ των βουλευτών;  

Ποιες είναι οι ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ στην περίπτωση που δεν ανταποκριθούν στο έργο που τους έχουμε αναθέσει δια της ψήφου μας;

Πρακτικά καμία ευθύνη και καμία επίπτωση!

Βέβαια για να είμαστε δίκαιοι όταν γίνεται η σύσταση της Βουλής δεν τους θέτουμε κάποια πρότυπα εργασίας ούτε όσον αφορά τον όγκο της εργασίας ούτε όσον αφορά την ποιότητα.

Οπότε με την ολοκλήρωση της θητείας τους δεν γίνεται οποιαδήποτε αξιολόγηση του έργου τους από αυτούς που τους το έχουν αναθέσει.

Αν τα περισσότερα ή επιλεγμένα νομοσχέδια έμειναν στα συρτάρια ή δεν κατατέθηκαν ποτέ ή αν τα νομοσχέδια που ψηφίστηκαν είναι διάτρητα από ασάφειες, παραλήψεις και «παραθυράκια», αυτό δεν θα γίνει ποτέ γνωστό στους πολίτες που τους ανάθεσαν το έργο.

Είναι σαν να αναθέτεις σε κάποιο εργολάβο να σου κτίσει το σπίτι και να του λες «εργάσου κατά συνείδηση και ότι βγει καλό είναι».

 Άντε και καλή ψήφο!!

Βουλευτικές Εκλογές – Οριζόντια Ψηφοφορία

Τι ψηφίζουμε στις βουλευτικές εκλογές;

Ψηφίζουμε ανθρώπους έντιμους, με ακέραιο χαρακτήρα που θα είναι επιφορτισμένοι με την επιτέλεση του κοινοβουλευτικού έργου.

Σε τι συνίσταται το κοινοβουλευτικό έργο;  

• Σε δημιουργία νέων και τροποποίηση υφιστάμενων νόμων, δηλαδή των κανόνων με τους οποίους ρυθμίζονται οι σχέσεις μας στη κοινωνία και
• Σε κοινοβουλευτικό έλεγχο της εκτελεστικής εξουσίας, δηλαδή της κυβέρνησης

Επειδή οι κατάλληλοι για τις θέσεις αυτές μπορούν να προέρχονται από διάφορους πολιτικούς χώρους και κάποιοι από αυτούς να είναι και ανεξάρτητοι συζητήθηκε παλαιότερα όπως επιτραπεί να ψηφίζει ο πολίτης τα άτομα που εκτιμά ότι θα κάνουν τη καλύτερη δουλειά ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από το πολιτικό χώρο στον οποίον ανήκουν. Αυτό λέγεται Οριζόντια ψηφοφορία.

Περιττό να πούμε ότι κάτι τέτοιο δεν προχώρησε. Τα κόμματα θέλουν να έχουν μια γραμμή την οποία να ακολουθούν όλοι οι βουλευτές τους. Η Οριζόντια ψηφοφορία κάνει πιο αδύναμη τη μονολιθικότητα  των κομμάτων. Κάνει τα κόμματα λιγότερο στεγανά. Ένας βουλευτής που εκλέχτηκε με ευρύτερη αποδοχή θα είναι ευκολότερο να ψηφίσει ενάντια στη κομματική γραμμή, αν στη δεδομένη στιγμή εκτιμά ότι αυτό είναι ορθότερο.  Ήταν επόμενο λοιπόν να μην προωθήσουν την Οριζόντια ψηφοφορία.

Άρα για πιο λόγο ψηφίζουμε άτομα; Απλά και μόνο για να υπάρχει μια σειρά κατάταξης μέσα στο κόμμα.

Αν  οι σταυροί προτίμησης είναι περισσότεροι από τα άτομα της προτίμησης σου μέσα σε ένα κόμμα μην ανησυχείς. Το κόμμα θα καθορίσει τους υπόλοιπους.

Βουλευτικές Εκλογές – Περί τίνος πρόκειται;

Σε λίγες μέρες θα πάμε στις κάλπες για να ψηφίσουμε τη νέα βουλή.

Είμαστε περίπου 530.000 ψηφοφόροι και θα ψηφίσουμε βασικά ΕΝΑ από 6 - 7 κόμματα.

Τι σημαίνει αυτό;

Ø      Υπάρχει μια τρομερή συγκέντρωση βούλησης. Από 530.000 γνώμες σε 6 – 7 κατευθύνσεις. Οι βουλευτές ακολουθούν κατά βάση τη γραμμή του κόμματος.

Ø      Η συμμετοχή μας στις διαδικασίες μπαίνει στο ψυγείο μέχρι τις επόμενες εκλογές σε 5 χρόνια;

Ø      Πως μπορούμε πρακτικά να επιδράσουμε στο να διαμορφωθεί, να κατατεθεί και να ψηφιστεί μια πρόταση νόμου;

Ø      Είναι ανά πάσα στιγμή οι γραμμές των κομμάτων οι ΣΥΝΙΣΤΑΜΕΝΕΣ των απόψεων του εκλογικού σώματος;

Ø      Αν ένας πολίτης ψηφίσει κάποιο κόμμα τώρα στις βουλευτικές αυτό σημαίνει ότι η εκάστοτε θέση του ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ με τη γραμμή του κόμματος όπως αυτή θα διαμορφώνεται από ένα πυρήνα στελεχών για τα επόμενα 5 χρόνια;

Ø      Πως μπορεί να εκφράζεται η βούληση των πολιτών καθημερινά;

Θα χαρώ να μάθω τα σχόλια σας στα πιο πάνω ερωτήματα.

Φράκταλς και Φρουταρία

Τι σχέση μπορεί να έχει μια φρουταρία με τα Φράκταλς (Fractals);  Ανακάλυψα τη σχέση πριν από μερικές μέρες.

Το Σάββατο που πέρασε πήγα στη φρουταρία της γειτονιάς μου για τα ψώνια της εβδομάδας. Κοντά στα κουνουπίδια πρόσεξα ένα πολύ παράξενο λαχανικό που έβλεπα για πρώτη φορά.  Αποτελείτο από κώνους που με τη σειρά τους αποτελούνταν από μικρότερους κώνους και ούτω καθεξής. Η ετικέτα έγραφε «ρομανέσκο». Πήρα ένα από περιέργεια.

Μετά από έρευνα στο internet έμαθα ότι το λαχανικό αυτό, που ονομάζεται Romanesco broccoli,  είναι ένα παράδειγμα φράκταλ (fractal) στη φύση. Φράκταλ είναι ένα γεωμετρικό σχήμα που αποτελείται από μικρότερα σχήματα όμοια με το αρχικό. Θεωρητικά αυτή η επανάληψη μπορεί να προχωρήσει επ’ άπειρον. Πρακτικά στο λαχανικό σταματά σε μερικές επαναλήψεις.

Απολαύστε το λαχανικό οπτικά με μια φωτογραφία που τράβηξα αλλά και γευστικά στον ατμό με λίγο ελαιόλαδο και λεμόνι!!

MSG – Προσθήκη στα τρόφιμα

Την επόμενη φορά που θα μασουλάτε πατατάκια (τσίπς στα κυπριακά), ρίξτε μια ματιά στα συστατικά. Εννέα στις δέκα περιπτώσεις θα περιέχει «γλουταμινικό μονονάτριο» (στα αγγλικά monosodium gloutamate, εξ’ ου και το ακρωνύμιο MSG).. Τι σημαίνει αυτό το εξωτικό όνομα; Είναι ένα χημικό παρασκεύασμα που χαρακτηρίζεται «ενισχυτικό γεύσης». Έχει γίνει πολύ της μόδας τελευταία. Μπορείτε να το βρείτε, εκτός από τα πατατάκια, στα γαριδάκια, στο κινέζικο φιδέ (noodles), στους ζωμούς κότας, στα σαλάμια, στις έτοιμες σούπες, σε σάλτσες και σε άλλα επεξεργασμένα τρόφιμα, μέχρι και σε παξιμαδάκια σας παρακαλώ!  

Θα μου πείτε και τι έγινε; Είναι απαγορευμένο; Όχι δεν είναι απαγορευμένο σαν πρόσθετο στα τρόφιμα. Έχει και τον ευρωπαϊκό κωδικό Ε621. Όμως φαίνεται να υπάρχουν πολλές συζητήσεις για τις επιπτώσεις του στην υγεία.

Με ένα ψάξιμο στο internet θα δείτε ότι μπορεί σε κάποιους καταναλωτές να προκαλέσει:  πονοκεφάλους, εφίδρωση, ναυτία, μούδιασμα, πόνο στο στήθος και άλλα.

Στον «Οδηγό για πρόσθετα τροφίμων»,  έκδοση Γενικού Χημείου του Κράτους, Λευκωσία 1995, διαβάζουμε ότι «απαγορεύεται να χρησιμοποιείται στις παιδικές τροφές». Επίσης ότι «πειράματα σε ζώα έδειξαν ότι τα γλουταμινικά σε ορισμένες ποσότητες προσβάλλουν τα κύτταρα του εγκεφάλου».

Ποιοι καταναλώνουν συνήθως τα πατατάκια, τα γαριδάκια και τις άλλες τροφές στις οποίες προστίθεται; Τα ΠΑΙΔΙΑ μας βέβαια. Θα προσέξουμε λοιπόν τι τρώμε και τι δίνουμε στα παιδιά μας; Θα πιέσουμε τις βιομηχανίες; Σε λίγο θα βάζουν MSG και στο ψωμί.

Πάμε λοιπόν για γεύση που να στηρίζεται στην ποιότητα των υλικών και όχι στο MSG!!

Δαπάνες Υπουργείου Οικονομικών 2011

Από την ανάρτηση της 9ης Απριλίου «Προϋπολογισμός Δαπανών 2011» φαίνεται ότι τη μερίδα του λέοντος στις δαπάνες την έχει το Υπουργείο Οικονομικών με 3,4 δις που αντιστοιχούν με σχεδόν 40% του συνόλου! Για να δούμε που πάνε όλα αυτά τα λεφτά.

Διαχείριση Δημόσιου Χρέους					1,278,561,000
Διοίκηση					1,110,554,990
Συντάξεις και Φιλοδωρήματα					517,418,000
Τελωνεία					201,523,819
Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού					149,797,413
Μη Προβλεπόμενες Δαπάνες και Αποθεματικό					84,307,210
Τμήμα Εσωτερικών Προσόδων					55,800,753
Τμήμα Υπηρεσιών Πληροφορικής					30,961,155
Στατιστική Υπηρεσία					18,207,347
Τυπογραφείο					9,447,904
Τμήμα Κρατικών Αγορών					6,881,743
Σύνολο					3,463,461,334

Η μεγαλύτερη δαπάνη σε ολόκληρο το προϋπολογισμό είναι αυτή για την κάλυψη του δημόσιου χρέους 1,28 δις. Αποτελεί το 37% των δαπανών του υπουργείου και το 15% των συνολικών δαπανών του δημοσίου !! Δεν μας φτάνει αυτό η κυβέρνηση θα αυξήσει φέτος το χρέος κατά 2,2 δις!!

Ακολουθούν οι δαπάνες για τη Διοίκηση με 1,1 δις. Στο κουβά αυτό περιλαμβάνονται διάφορα ποσά από Μισθοδοσία, μέχρι Παροχές, μέχρι τη συνεισφορά μας στην Ε.Ε.

Έπονται οι Συντάξεις και Φιλοδωρήματα του δημοσίου με μόλις 500 εκατομμύρια!!

Τα Τελωνεία μας στοιχίζουν το αξιοσέβαστο ποσό των 200 εκατομμυρίων. Η φιλοσοφία εδώ είναι ότι ξοδεύεις για να πάρεις.

Ακόμη 150 εκατομμύρια σε Μισθοδοσία κρατικών υπαλλήλων κάτω από το τίτλο Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού. Έχει ενδιαφέρον κάποια στιγμή να υπολογίσουμε το συνολικό κόστος των κρατικών υπαλλήλων κάτω από τα διάφορα καπέλα.

Κρατάμε στο πλάι 84 εκατομμύρια για Απρόβλεπτα.

Ρίχνουμε και 56 εκατομμύρια στο Τμήμα Εσωτερικών Προσόδων γιατί αυτοί θα μας φέρουν μέσα έσοδα!!

Για τη Πληροφορική δίνουμε 31 εκατομμύρια. Με την προϋπόθεση ότι οι σπατάλες είναι περιορισμένες τα λεφτά αυτά πιάνουν τόπο.

Τα υπόλοιπα θεωρούνται ψιλά.